Ποιος είναι ο θεσμικός ρόλος του λαού σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπως η σύγχρονη; Μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις επί της ουσίας, πέραν του να επιλέγει τους αντιπροσώπους του στη Βουλή και εμμέσως τον Πρωθυπουργό; Μπορεί να καταστεί, έστω και κατ\' εξαίρεση, νομοθέτης και έτσι να συμβάλει με ουσιαστικές προτάσεις και αποφάσεις στη δικαιοπαραγωγική διαδικασία; Και πώς διασφαλίζονται τότε τα θεμελιώδη δικαιώματα απέναντι σε μια αντιφιλελεύθερη πλειοψηφία; Πώς ρυθμίζει το ελληνικό Σύνταγμα την αρμοδιότητα του λαού να αποφαίνεται μέσω δημοψηφίσματος και ποιες θεσμικές δυνατότητες δίνουν άλλα Συντάγματα των χωρών της Ευρώπης;

Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να δώσει απάντηση το βιβλίο. Και καταλήγει ότι για την ενίσχυση της συμμετοχικής συνιστώσας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι απαραίτητη η αναθεώρηση του ελληνικού Συντάγματος, θέτοντας στο τραπέζι συγκεκριμένες προτάσεις για αλλαγή του τρόπου προκήρυξης δημοψηφίσματος, με πρωτοβουλία πολιτών, και για εισαγωγή της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.